charakter <gen ‑u, pl ‑y> [xarakter] N m
1. charakter (usposobienie):
2. charakter (forma):
3. charakter (właściwość):
klimakter <gen ‑u, no pl > [klimakter] N m
1. klimakter przest (nieszczęśliwy rok):
3. klimakter MED (klimakterium):
PONS OpenDict
Would you like to add a word, a phrase or a translation?
We'd love you to send us a new entry for PONS OpenDict. The submitted suggestions are reviewed by the PONS editorial team and incorporated into the results accordingly.
Monolingual examples (not verified by PONS Editors)
Wiązanie pomiędzy siarką a tlenem ma jednak charakter pośredni pomiędzy wiązaniem koordynacyjnym a wiązaniem podwójnym spolaryzowanym<.
pl.wikipedia.org W okresie międzywojennym górski charakter wsi oraz przewaga górskich łąk wpłynęły znacznie na rozwój się hodowli bydła i owiec.
pl.wikipedia.org Pod koniec lat 40. przyjął doktrynę realizmu socjalistycznego wykonując portrety przywódców ruchu robotniczego oraz szereg prac o charakterze propagandowym.
pl.wikipedia.org Jest to niewielka dolinka o charakterze żlebu i jest całkowicie zalesiona.
pl.wikipedia.org Twierdzi, że artysta kształtowany jest przez otoczenie, istotny wpływ ma charakter epoki w jakiej tworzy.
pl.wikipedia.org