Translations for „grond“ in the Dutch » German Dictionary

grond <grond|en> [ɣrɔnt] N m

1. grond form:

grond (aardoppervlak)

Boden m

grond (minder vaak)

Grund m

aan de grond blijven luchtv.

am Boden bleiben

een vliegtuig veilig aan de grond zetten

ein Flugzeug sicher landen

laag bij de grond fig

abgeschmackt

dicht boven de grond

in Bodennähe

boven/onder de grond mijnw.

über/unter Tage

(stukken) grond kopen

Grundstücke kaufen

iets met de grond gelijkmaken

etw dem Erdboden gleichmachen

hij ligt al tien jaar onder de grond inf

er liegt bereits seit zehn Jahren unter der Erde

met beide benen op de grond blijven staan fig

mit beiden Beinen auf der Erde bleiben fig

het stuk grond

das Grundstück

tot de grond toe afbranden

bis auf die Grundmauern niederbrennen

iets uit de grond stampen fig

etw aus dem Boden stampfen fig

niet van de grond komen luchtv.

nicht abheben

niet van de grond komen fig (niet opschieten)

nicht vorankommen

niet van de grond komen fig (niet opschieten)

nicht vom Fleck kommen

iets van de grond krijgen fig

etw auf die Beine stellen

2. grond:

grond (aarde)

Erde f

grond (grondsoort, landbouwgrond vooral)

Boden m

gewijde grond

geweihte Erde f

de groente van de koude grond

das Freilandgemüse

grond scheppen

Erde schaufeln

schrale grond

karge(r) Boden m

vaste grond onder de voeten hebben ook fig

festen Boden unter den Füßen haben

vette grond

fette(r) Boden m

3. grond form:

grond (vlak waarop men gaat)

Boden m

grond (minder vaak)

Erde f

als aan de grond genageld staan

wie angewurzelt dastehen

door de grond (kunnen) gaan van schaamte

vor Scham im Erdboden versinken (können)

naar de grond gaan (boksen)

zu Boden gehen

op de grond vallen

auf den Boden fallen

op de grond vallen

zu Boden fallen

iem tegen de grond slaan

jdn zu Boden schlagen

4. grond (bodem onder water):

grond

Grund m

aan de grond lopen scheepv.

auf Grund laufen

aan de grond zitten fig

am Ende sein

een schip de grond in boren

ein Schiff versenken

iem/iets de grond in boren [o. te gronde richten] fig (ten ondergang brengen)

jdn/etw zugrunde richten

grond peilen scheepv.

das Fahrwasser ausloten

te gronde gaan fig

zugrunde [o. zu Grunde] gehen

5. grond (basis, grondslag, reden):

grond

Grund m

er bestaat grond om te veronderstellen dat …

es besteht Grund zu der Annahme, dass …

iets op goede gronden verwerpen

etw aus gutem Grund verwerfen

iets op losse gronden aannemen

etw ohne stichhaltige Argumente annehmen

die bewering mist alle grond

diese Behauptung entbehrt jeder Grundlage

op grond van artikel 26

aufgrund [o. auf Grund] des Paragrafen 26

op grond van zijn huidskleur

aufgrund [o. auf Grund] seiner Hautfarbe

aan iets ten gronde liggen

einer Sache dat zugrunde [o. zu Grunde] liegen

gronden voor een beslissing

Gründe für eine Entscheidung

6. grond (diepste, onderste deel):

grond

Grund m

in de grond van de zaak

im Grunde (genommen)

dat komt uit de grond van zijn hart (gelukwens, geschenk)

das kommt von ganzem Herzen

dat komt uit de grond van zijn hart (serieus gemeend)

das kommt aus tiefster Seele

Usage examples with grond

gewijde grond

geweihte Erde f

grond scheppen

Erde schaufeln

schrale grond

karge(r) Boden m

grond peilen scheepv.

das Fahrwasser ausloten

vette grond

fette(r) Boden m

arme grond

magere(r) Boden m

op de begane grond

im Parterre

de grond ondersteboven wroeten

den Boden umwühlen

op de grond ploffen

auf den Boden plumpsen

met de grond gelijkmaken

dem Erdboden gleichmachen

de afstand van grond jur.

die Übereignung

aan de grond zitten (schip)

auf Grund gelaufen sein

over de grond tollen

über den Boden rollen

aan de grond blijven luchtv.

am Boden bleiben

dicht boven de grond

in Bodennähe

laag bij de grond fig

abgeschmackt

naar de grond gaan (boksen)

zu Boden gehen