di-scindō <scindere, scidī, scissum>
discīnctus <a, um> P. Adj. zu discingo ()
3.
-
- m. blankem Schwert ohne Scheide u. Wehrgehenk (als milit. Strafe)
4. poet übtr
| discindō |
|---|
| discindis |
| discindit |
| discindimus |
| discinditis |
| discindunt |
| discindam |
|---|
| discindās |
| discindat |
| discindāmus |
| discindātis |
| discindant |
| discindebam |
|---|
| discindebās |
| discindebat |
| discindebāmus |
| discindebātis |
| discindebant |
| discinderem |
|---|
| discinderēs |
| discinderet |
| discinderēmus |
| discinderētis |
| discinderent |
PONS OpenDict
Would you like to add a word, a phrase or a translation?
We'd love you to send us a new entry for PONS OpenDict. The submitted suggestions are reviewed by the PONS editorial team and incorporated into the results accordingly.
No example sentences available
Try using a different entry.
Browse the dictionary
- discerno
- discerpo
- discessi
- discessio
- discessum
- discinditōte
- discindo
- discingo
- disciplina
- disciplinatus
- discipula