di-stinguō <stinguere, stīnxī, stīnctum>
1.
2.
3.
4.
6. Suet. GRAM
dis-tineō <tinēre, tinuī, tentum> (teneo)
1.
3.
4.
distīnctus2 <a, um> P. Adj. m. Komp zu distinguo
1.
2.
3. (v. Rede u. Redner)
4.
5. Plin.
di-stinguō <stinguere, stīnxī, stīnctum>
1.
2.
3.
4.
6. Suet. GRAM
| distinguō |
|---|
| distinguis |
| distinguit |
| distinguimus |
| distinguitis |
| distinguunt |
| distinguam |
|---|
| distinguās |
| distinguat |
| distinguāmus |
| distinguātis |
| distinguant |
| distinguebam |
|---|
| distinguebās |
| distinguebat |
| distinguebāmus |
| distinguebātis |
| distinguebant |
| distinguerem |
|---|
| distinguerēs |
| distingueret |
| distinguerēmus |
| distinguerētis |
| distinguerent |
PONS OpenDict
Would you like to add a word, a phrase or a translation?
We'd love you to send us a new entry for PONS OpenDict. The submitted suggestions are reviewed by the PONS editorial team and incorporated into the results accordingly.
No example sentences available
Try using a different entry.