Translations for „koppig“ in the Dutch » German Dictionary

kop·pig <koppige, koppiger, koppigst> [kɔpəx] ADJ

1. koppig:

koppig (halsstarrig)

dickköpfig

koppig (halsstarrig)

starrköpfig

koppig (halsstarrig)

eigensinnig

koppig (kinderen vooral)

trotzig

2. koppig (naar het hoofd stijgend):

koppig

schwer

koppig

zu Kopfe steigend

Usage examples with koppig

koppig spul (drank)

feuriges [o. berauschendes] Zeug

zo koppig als een ezel

störrisch wie ein Esel

waarom zou hij anders zo koppig zijn?

wieso sollte er sonst so starrköpfig sein?