diffīdentia <ae> f (diffidens)
difficulter ADV
→ difficilis
dif-ficilis <e> (dis¹ u. facilis) Adv difficulter, selten difficiliter u. difficile
1.
2. (v. wissenschaftlichen Untersuchungen u. Ä.)
3. (v. Örtl.)
4. (v. der Zeit)
5. (v. Personen u. Char.)
-
- mürrisch, unzugänglich, griesgrämig, ärgerlich, eigenwillig, spröde [ senex; puella; alci; precibus; pater in liberos ]
| diffiteor |
|---|
| diffitēris |
| diffitētur |
| diffitēmur |
| diffitēminī |
| diffitentur |
| diffitear |
|---|
| diffiteāris |
| diffiteātur |
| diffiteāmur |
| diffiteāminī |
| diffiteantur |
| diffitēbar |
|---|
| diffitēbāris |
| diffitēbātur |
| diffitēbāmur |
| diffitēbāminī |
| diffitēbantur |
| diffitērer |
|---|
| diffitērēris |
| diffitērētur |
| diffitērēmur |
| diffitērēminī |
| diffitērentur |
PONS OpenDict
Would you like to add a word, a phrase or a translation?
We'd love you to send us a new entry for PONS OpenDict. The submitted suggestions are reviewed by the PONS editorial team and incorporated into the results accordingly.
No example sentences available
Try using a different entry.
Browse the dictionary
- difficultas
- difficulter
- diffidens
- diffidentia
- diffidi
- diffitēbitur
- diffiteor
- difflagito
- difflo
- diffluo
- diffringo