ē-doceō <ēdocēre, ēdocuī, ēdoctum>
1.
ēdoctus <a, um>
P. Adj. zu edoceo
-
- genau unterrichtet in o. v. etw (alqd; in u. de re; m. A. C. I.; m. indir. Frages.) [ artes belli; in disciplina; de origine sua ]
ē-doceō <ēdocēre, ēdocuī, ēdoctum>
1.
| ēdocēō |
|---|
| ēdocēs |
| ēdocēt |
| ēdocēmus |
| ēdocētis |
| ēdocēnt |
| ēdocēam |
|---|
| ēdocēās |
| ēdocēat |
| ēdocēāmus |
| ēdocēātis |
| ēdocēant |
| ēdocēbam |
|---|
| ēdocēbās |
| ēdocēbat |
| ēdocēbāmus |
| ēdocēbātis |
| ēdocēbant |
| ēdocērem |
|---|
| ēdocērēs |
| ēdocēret |
| ēdocērēmus |
| ēdocērētis |
| ēdocērent |
PONS OpenDict
Would you like to add a word, a phrase or a translation?
We'd love you to send us a new entry for PONS OpenDict. The submitted suggestions are reviewed by the PONS editorial team and incorporated into the results accordingly.