Translations for „dopełniacz“ in the Polish » English Dictionary

dopełniacz N m

1. dopełniacz LING:

dopełniacz

genitive

2. dopełniacz CHEM, TECH:

dopełniacz

complement

Monolingual examples (not verified by PONS Editors)

Polish

Rzeczowniki odmieniają się przez przypadki – wyróżniamy mianownik (końcówka -u), dopełniacz (końcówka -i) i biernik (końcówka -a), a także stan konstrukcji (bez końcówki).

pl.wikipedia.org

Wiązanie patogenu zachodzi w tym przypadku pośrednio: najpierw dopełniacz lub przeciwciała wiążą się z patogenem, a potem z kolei one same są wiązane przez neutrofile.

pl.wikipedia.org

Posiada siedem przypadków: mianownik, ergatyw, adwerbial (essivus), celownik, dopełniacz, narzędnik, oraz wołacz.

pl.wikipedia.org

Podmiot wyrażany jest przez rzeczownik w dopełniaczu, a dopełnienie – przez rzeczownik w mianowniku.

pl.wikipedia.org

Jego rola jest bardzo zbliżona do roli dopełniacza w języku polskim.

pl.wikipedia.org

W niektórych przypadkach końcówkę –(e)s w dopełniaczu pomija się.

pl.wikipedia.org

Po drugie można było tworzyć konstrukcje z przymiotnikiem w stopniu wyższym oraz zaimkiem upowszechniającym vьsěxъ (tj. w dopełniaczu l. mn.), np. lučьši vьsěxъ (najlepszy).

pl.wikipedia.org

Formy zaimków osobowych w dopełniaczu są bardzo rzadkie, występują tylko w bardzo formalnych kontekstach, mogą brzmieć nienaturalnie, na ogół preferuje się inne konstrukcje.

pl.wikipedia.org

Najdłużej zachowały się końcówki dawnych dopełniaczy na -a oraz -u po sylabie pierwotnie krótkiej.

pl.wikipedia.org

Czynniki obecne na komórkach są odpowiedzialne za wyłapywanie dopełniacza, zwłaszcza tych fragmentów, które powstają na skutek działania drogi alternatywnej.

pl.wikipedia.org