Translations for „dźwięczny“ in the Polish » German Dictionary

dźwięczny [dʑvjentʃnɨ] ADJ

1. dźwięczny głos:

dźwięczny

melodisch

dźwięczny

klangvoll

2. dźwięczny LING:

dźwięczny

stimmhaft

głoska dźwięczna

stimmhafter Laut m

Monolingual examples (not verified by PONS Editors)

Polish

W arczyńskim oznacza dźwięk [ʁ], czyli spółgłoskę szczelinową języczkową dźwięczną.

pl.wikipedia.org

Używana jest do oznaczenia dźwięku [ɓ], tj. spółgłoski iniektywnej dwuwargowej dźwięcznej.

pl.wikipedia.org

Szczegółowo wyjaśnił, na czym polegały używane przez niego w stylu wzniosłym środki wyrazu: rytmika mowy, dźwięczne klauzule zdaniowe, śmiała metaforyka czy figury retoryczne.

pl.wikipedia.org

U starszych osobników dźwięk melodii jest bardzo dźwięczny, gwałtownie zmienia się jej wysokość i natężenie oraz nie ma w niej nieprzyjemnych tonów.

pl.wikipedia.org

Jest to siódma litera alfabetu baszkirskiego, w którym oznacza dźwięk [ð], tj. spółgłoskę szczelinową międzyzębową dźwięczną.

pl.wikipedia.org

Dwuznak używany jest w języku abchaskim, w którym pełni rolę spółgłoski zwarto-szczelinowej zadziąsłowo dźwięcznej (/d͡ʒ/).

pl.wikipedia.org

Konsekwentne jest za to rozróżnienie spółgłosek dźwięcznych i bezdźwięcznych.

pl.wikipedia.org

Używana jest do oznaczenia dźwięku [ŋ], tj. spółgłoski nosowej tylnojęzykowo-miękkopodniebiennej dźwięcznej.

pl.wikipedia.org

Np. pod koniec okresu istnienia zanikły opozycje spółgłosek twardych i miękkich oraz dźwięcznych i bezdźwięcznych.

pl.wikipedia.org

We wszystkich wspomnianych językach odpowiada dźwiękowi [ŋ], tj. spółgłosce nosowej tylnojęzykowo-miękkopodniebiennej dźwięcznej.

pl.wikipedia.org