Translations for „orzecznik“ in the Polish » English Dictionary

orzecznik N m LING

orzecznik

complement

Monolingual examples (not verified by PONS Editors)

Polish

Przymiotnik może w zdaniu zajmować miejsce przydawki i orzecznika.

pl.wikipedia.org

Łącznik (kopula, czasownik łącznikowy, czasownik łączący) – czasownik w orzeczeniu imiennym (po łączniku musi zawsze występować orzecznik), będący w związku zgody z podmiotem.

pl.wikipedia.org

Pod względem rodzajów orzeczników (ich stosunków rzeczowych do podmiotu) zdania w systemie są jednego z pięciu typów: definicji, własności, rodzaju, gatunku lub przypadłości.

pl.wikipedia.org

Formą zaimka odpowiadającą krótkim formom przymiotnika, występującą głównie w orzeczniku jest како́в, каково́, какова́, каковы́.

pl.wikipedia.org

Najważniejszą funkcją rzeczowników w zdaniu jest funkcja podmiotu i dopełnienia, sekundarną (wtórną) orzecznika (składnika członu głównego zdania), przydawki i okolicznika.

pl.wikipedia.org

W funkcji sekundarnej mogą pełnić rolę podmiotu, dopełnienia, przydawki, orzecznika lub okolicznika.

pl.wikipedia.org

Symboliczny zapis zdań kategorycznych ma źródło w odpowiednich słowach języka łacińskiego: subiectum (podmiot), praedicatum (orzecznik), affirmo (twierdzę), nego (przeczę).

pl.wikipedia.org

Pierwsze z tych zagadnień dotyczy znaczenia orzeczników etycznych (dobry, zły, słuszny, podły).

pl.wikipedia.org

Formy tej używa się przeważnie w funkcji orzecznika miejsca lub czasu, porównaj: Я ду́маю́ о са́де.

pl.wikipedia.org

W jego ujęciu zadaniem dialektyki było krytyczne badanie twierdzeń, poprzez analizę związków pojęciowych (rodzaj, gatunek, przypadłość itp.) istniejących między podmiotem a orzecznikiem sylogizmu.

pl.wikipedia.org