Translations for „mandatariusz“ in the Polish » English Dictionary

mandatariusz <pl gen -szy> N m

1. mandatariusz (pełnomocnik):

mandatariusz

trustee

2. mandatariusz (państwo):

mandatariusz

mandatary

Monolingual examples (not verified by PONS Editors)

Polish

Mandat może być specjalny, jeśli stosuje się do pewnej oznaczonej czynności, lub ogólny, czyli generalny, jeśli zleca cały szereg spraw, oraz daje mandatariuszowi ogólne zastępstwo mandanta (plenipotencja).

pl.wikipedia.org

Mandat różni się od umowy o najmie usług i kontraktu służbowego głównie przez to, że mandant ma prawo w każdej chwili i jednostronnie cofnąć udzielone mandatariuszowi upoważnienie do zastępstwa.

pl.wikipedia.org

Państwa te nazywane były mandatariuszami.

pl.wikipedia.org

Mandatariusz – urząd w dawnej administracji galicyjskiej utworzony przez władze austriackie w 1791 roku.

pl.wikipedia.org

Mandatariusz dysponował policją, jemu również przypadła rola głównego sędziego w kolegium sądowym.

pl.wikipedia.org

Mandatariusz nie powinien wykorzystywać monopolu władzy.

pl.wikipedia.org

Np. przy nabyciu własności mandatariusz zostawał właścicielem i był zobowiązany przenieść własność na mandansa.

pl.wikipedia.org

Actio mandati contraria – w prawie rzymskim, powództwo z kontraktu zlecenia (mandatum) przysługująca zleceniobiorcy (mandatariuszowi) przeciwko zleceniodawcy (mandantowi).

pl.wikipedia.org

Mandatariusz występował na zewnątrz we własnym imieniu, będąc jedynie zastępcą pośrednim mandansa.

pl.wikipedia.org

Mandatariusz wykonywał czynności policyjno-administracyjno-sądowe w stosunku do ludności chłopskiej osiadłej na obszarze dominium, w sprawach związanych z pańszczyzną.

pl.wikipedia.org