Translations for „konkubent“ in the Polish » German Dictionary

konkubent(a) <gen ‑a, pl ‑nci> [koŋkubent] N m, konkubin [koŋkubin] N m(f) <gen ‑a, pl ‑i> LAW

konkubent(a)

Lebensgefährte(Lebensgefährtin) m (f)

konkubent(a)

Lebenspartner(in) m (f)

Monolingual examples (not verified by PONS Editors)

Polish

Konkubenci jedynie są dla siebie osobami najbliższymi w rozumieniu prawa karnego, co rodzi pewne skutki w postępowaniu karnym (np. możliwość odmowy zeznań wobec konkubenta).

pl.wikipedia.org

Virginia opuściła konkubenta w 1952.

pl.wikipedia.org

Również na szczeblu federalnym legalne są konkubinaty dające konkubentom jedynie kilka podstawowych praw (prawa związane ze służbą w wojsku czy policji, prawa pracownicze, prawo imigracyjne itd.).

pl.wikipedia.org

Jego matka jest alkoholiczką, żyje z konkubentem.

pl.wikipedia.org

Niewątpliwie do osób pozostających z notariuszem w bliskim stosunku należy zaliczyć konkubenta czy konkubinę, a także osobę nie przysposobionego wychowanka czy wychowanicy.

pl.wikipedia.org

Kobietę w takiej parze nazywa się konkubiną, mężczyznę zaś konkubinem lub konkubentem.

pl.wikipedia.org

Ta jednak stale zmienia konkubentów uciekając od miłości, która czeka u progu jej drzwi.

pl.wikipedia.org

W razie sporów majątkowych rozstający się konkubenci mogą dochodzić swoich praw na normalnej drodze cywilnoprawnej w oparciu o podpisane przez siebie wcześniej oświadczenie.

pl.wikipedia.org

Prywatnie kolekcjonuje dzieła sztuki chińskiej i jest bezdzietna z wyboru, żyjąc z konkubentem w luksusowej rezydencji podpekińskiej.

pl.wikipedia.org

Nowa definicja daje konkubentom kilka praw np. dziedziczenie.

pl.wikipedia.org