Translations for „braken“ in the Dutch » German Dictionary

bra·ken¹ <braakte, h. gebraakt> [brakə(n)] VB intr (overgeven)

braken

sich übergeben

braken

sich erbrechen

braken

brechen inf

ik braak ervan

es ekelt mich an

ik braak ervan inf

es kotzt mich an

bra·ken² <braakte, h. gebraakt> [brakə(n)] VB trans (overgeven)

braken

(er)brechen

braken

von sich geben

bra·ken³ VB

braken 3. pers pl imp van breken¹, breken²

See also breken , breken

bre·ken² <brak, h. gebroken> [brekə(n)] VB trans

1. breken:

breken (in stukken vaneenscheiden, ook lichaamsdeel)

(sich dat ) brechen

breken (kapotbreken)

zerbrechen

breken (doormidden)

entzweibrechen

zijn been breken

sich dat das Bein brechen

hij heeft een fles gebroken

er hat eine Flasche zerbrochen

zijn hoofd over iets breken fig

sich dat über etw den Kopf zerbrechen

een gebroken ruit

eine zerbrochene Fensterscheibe

iems wil breken

jds Willen brechen

2. breken fig:

breken (eentonigheid, vakantie)

unterbrechen

breken (spanning)

lösen

zijn val werd gebroken

sein Sturz wurde abgefangen

bakstenen uit de muur breken

Ziegel aus der Wand herausbrechen

bre·ken¹ <brak, i. gebroken> [brekə(n)] VB intr

1. breken:

breken (stukgaan)

brechen

breken (glas, aardewerk)

zerbrechen

breken (touw)

(zer)reißen

breken (wolken)

aufreißen

breken (wolken)

sich teilen

breken (golven)

sich brechen

breken CINE

reißen

zijn hart brak fig

ihm brach das Herz

2. breken (een doorgang, scheiding forceren):

breken

brechen

3. breken (een jongensstem):

breken

im Stimmbruch sein

4. breken (stralen):

breken

sich brechen