Translations for „ontvallen“ in the Dutch » German Dictionary

ont·val·len <ontviel, i. ontvallen> [ɔntfɑlə(n)] VB intr

1. ontvallen (sterven):

ontvallen

(durch den Tod) entrissen [o. genommen] werden

zijn vrouw is hem vroeg ontvallen

seine Frau ist ihm früh (durch den Tod) genommen worden

2. ontvallen (per ongeluk geuit worden):

ontvallen

entfahren

ontvallen

entschlüpfen

ontvallen

herausrutschen inf

de man liet zich een vloek ontvallen

dem Mann entfuhr ein Fluch

Usage examples with ontvallen

zijn vrouw is hem vroeg ontvallen

seine Frau ist ihm früh (durch den Tod) genommen worden

de man liet zich een vloek ontvallen

dem Mann entfuhr ein Fluch