Translations for „huckster“ in the Polish » German Dictionary

filister <gen ‑tra, pl ‑trzy [lub ‑trowie]> [filister] N m pej przest

filister

Philister(in) m (f) pej form

filister

Spießbürger(in) m (f) pej

gangster <gen ‑a, pl ‑erzy> [gaŋkster] N m

gangster

Gangster m pej

gangster

Verbrecher(in) m (f)

klajster <gen ‑tru, no pl > [klajster] N m inf

klajster

Kleister m

monaster <gen ‑u, pl ‑y> [monaster] N m REL

monaster

Monasterium nt

monaster

Münster nt lub m

pilaster <gen ‑tra [lub ‑tru], pl ‑try> [pilaster] N m

pilaster [pilastr] N m < gen ‑a [lub ‑u], pl ‑y>:

pilaster ARCHIT, ARCHIT

Pilaster m

ozdobny pilaster

verzierter Pilaster

register <gen ‑tru, pl ‑try> [register] N m TYPO

register

Register nt

kanister <gen ‑tra, pl ‑try> [kaɲister] N m

kanister

Kanister m

blaszany kanister (większy pojęmnik)

Blechkanister m

blaszany kanister (mniejszy pojęmnik)

Blechbüchse f

kanister na paliwo

Benzinkanister m

kataster <gen ‑tru, pl ‑try> [kataster] N m

kataster

Kataster m lub nt

kataster

Grundbuch nt

kataster

Grundstücksverzeichnis nt

magister <gen ‑tra, pl ‑trzy [lub ‑trowie]> [magister] N m

1. magister UNIV:

magister

Magister(in) m (f)

otrzymać tytuł magistra

den Magistertitel verliehen bekommen

magister filologii germańskiej

Magister der Germanistik

2. magister inf (aptekarz):

magister

Apotheker(in) m (f)

teraz proszę o zabranie głosu panią magister

ich bitte jetzt die Frau Apothekerin zu sprechen

minister <gen ‑tra, pl ‑trowie> [miɲister] N m

minister

Minister(in) m (f)

minister spraw zagranicznych/wewnętrznych

Außen-/Innenminister m

minister edukacji/finansów/obrony narodowej/sprawiedliwości

Kultus-/Finanz-/Verteidigungs-/Justizminister m

minister bez teki

ein Minister ohne Geschäftsbereich [o. Portefeuille]

Rada Ministrów

Ministerrat m

manczester <gen ‑u [lub ‑tru], pl ‑y [lub ‑try]> [mentʃester] N m (tkanina)

manczester

Cord [o. Kord] m

manczester

Manchester[stoff] m

I . huczeć <‑czy; imp hucz> [xutʃetɕ] VB intr

1. huczeć < perf za‑>:

huczeć (rozbrzmiewać niskimi dźwiękami) (wodospad, fale)

rauschen

2. huczeć (strofować kogoś):

huczeć na kogoś

jdn anschreien [o. anbrüllen]

huczał od rana na współpracowników

seit dem Morgen brüllte er seine Mitarbeiter an

II . huczeć <‑czy; imp hucz> [xutʃetɕ] VB intr, impers

huczeć

dröhnen

huczało mu w głowie od oklasków

ihm dröhnte der Kopf m vor Beifall

miasto huczy od plotek

die Stadt f ist voller Gerüchte

hucznie [xutʃɲe] ADV

hucznie

ausgelassen

hucznie

im großen Stil

bawić się hucznie

ausgelassen feiern