Translations for „Koppelriemen“ in the Dutch » German Dictionary

(Go to German » Dutch)

kop·pel·te·ken <koppelteken|s> [kɔpəltekə(n)] N nt

1. koppelteken taalk.:

koppelteken

Bindestrich m

2. koppelteken muz.:

koppelteken

Ligatur f

koppelteken

Haltebogen m

kop·pe·len <koppelde, h. gekoppeld> [kɔpələ(n)] VB trans

1. koppelen techn.:

koppelen

koppeln

koppelen (treinen, voertuigen)

kuppeln

2. koppelen (een relatie leggen tussen):

koppelen

koppeln

het loon koppelen aan de prijsindex

den Lohn an den Preisindex koppeln

3. koppelen (liefdesrelatie tot stand brengen):

koppelen

verkuppeln

kop·pel·tje·dui·ken VB intr

koppeltjeduiken → kopjeduikelen

See also kopjeduikelen

kop·je·dui·ke·len [kɔpjədœykələ(n)] VB alleen inf.

kopjeduikelen

einen Purzelbaum machen

kopjeduikelen

einen Purzelbaum schlagen

kop·pe·ling <koppeling|en> [kɔpəlɪŋ] N f

1. koppeling (inrichting die beweegkracht overbrengt):

koppeling

Kupplung f

2. koppeling (koppelingspedaal):

koppeling

Kupplung f

koppeling

Kupplungspedal nt

de koppeling intrappen

die Kupplung treten

3. koppeling (verbinding):

koppeling

Kupplung f

4. koppeling (relatie, verhouding):

koppeling

Kopp(e)lung f

5. koppeling (het verenigen tot paren, liefdesrelatie):

koppeling

Verkuppelung f

kop·pe·la·rij <koppelarij|en> [kɔpəlarɛi] N f

1. koppelarij (relaties):

koppelarij

Ehevermittlung f

koppelarij

Heiratsvermittlung f

2. koppelarij (ontucht):

koppelarij

Kuppelei f

kop·pe·laar·ster <koppelaarster|s> [kɔpəlarstər] N f

koppelaarster feminine form of koppelaar

See also koppelaar

kop·pe·laar <koppelaar|s> [kɔpəlar] N m

1. koppelaar (relaties):

koppelaar

Heiratsvermittler m

koppelaar

Ehevermittler m

2. koppelaar (ontucht):

koppelaar

Kuppler m

kop·pe·laar <koppelaar|s> [kɔpəlar] N m

1. koppelaar (relaties):

koppelaar

Heiratsvermittler m

koppelaar

Ehevermittler m

2. koppelaar (ontucht):

koppelaar

Kuppler m

kop·pel·baas <koppel|bazen> [kɔpəlbas] N m

koppelbaas

(illegale(r)) Subunternehmer m

kop·pel·woord <koppelwoord|en> [kɔpəlwort] N nt (voegwoord)

koppelwoord

Konjunktion f

koppelwoord

Bindewort nt

strie·men <striemde, h. gestriemd> [strimə(n)] VB trans

1. striemen (striemen doen ontstaan):

striemen

striemen

in de striemende regen

im peitschenden Regen

2. striemen (pijn doen):

striemen

peitschen

striemende woorden

verletzende Worte pl

ont·kie·men <ontkiemde, i. ontkiemd> [ɔntkimə(n)] VB intr ook fig

ontkiemen

keimen

ontkiemen

aufkeimen

kop·pel¹ <koppel|s> [kɔpəl] N nt

1. koppel (span):

koppel

Gespann nt

koppel

Zweigespann nt

een aardig koppel

ein nettes Gespann

een koppel paarden

ein Pferdegespann

2. koppel (paartje):

koppel

Paar nt

koppel

Pärchen nt

3. koppel (vlucht):

koppel

Schar f

4. koppel nat.:

koppel

Drehmoment nt

af·kop·pe·len <koppelde af, h. afgekoppeld> [ɑfkɔpələ(n)] VB trans

afkoppelen

abkoppeln

afkoppelen

loskoppeln

afkoppelen

abkuppeln

afkoppelen

loskuppeln

be·roe·men <beroemde zich, h. zich beroemd> [bərumə(n)] VB wk ww

beroemen zich beroemen:

beroemen

sich rühmen +gen

zich op iets beroemen

sich einer Sache gen rühmen

her·ne·men¹ <hernam, h. hernomen> [hɛrnemə(n)] VB trans (herwinnen)

hernemen

wiedererobern

het leven herneemt zijn gewone gang

das Leben nimmt (wieder) seinen gewohnten Gang