Translations for „bijten“ in the Dutch » German Dictionary

bij·ten¹ <beet, h. gebeten> [bɛitə(n)] VB trans

1. bijten (door bijten in een toestand brengen):

bijten

zerbeißen

bijten

durchbeißen

iets stuk bijten

etw zerbeißen

2. bijten (kortaf zeggen):

bijten

schnauzen

bij·ten² <beet, h. gebeten> [bɛitə(n)] VB intr

1. bijten:

bijten (de tanden in iets zetten)

beißen

bijten (vis)

anbeißen

bijten (insecten)

stechen

niets te bijten hebben

nichts zu beißen und zu brechen haben

om (rauw) in te bijten fig

zum Anbeißen

zijn tanden ergens op stuk bijten fig

auf Granit beißen

van zich af bijten form

sich seiner Haut wehren

2. bijten (sterk prikkelen):

bijten

beißen

bijten

brennen

de kou bijt in het gezicht

die Kälte beißt im Gesicht

peper bijt op de tong

Pfeffer brennt auf der Zunge

de wond bijt geweldig

die Wunde brennt furchtbar

3. bijten scheik.:

bijten

beizen

bijten

ätzen

bijten

fressen

het zuur bijt in de plaat

die Säure frisst sich in die Platte

Usage examples with bijten

op zijn nagels bijten

an den Nägeln kauen

op een houtje bijten fig

nichts zu beißen (und zu brechen) haben

in het stof bijten

fallen

in het gras bijten fig

ins Gras beißen inf

op zijn tanden bijten fig

die Zähne zusammenbeißen

op zijn tong bijten

sich dat auf die Zunge beißen

niets te bijten hebben

nichts zu beißen und zu brechen haben

blaffende honden bijten niet prov

Hunde, die bellen, beißen nicht prov

van zich af bijten fig

sich nichts gefallen lassen

iets stuk bijten

etw zerbeißen

om (rauw) in te bijten fig

zum Anbeißen

door de zure appel (heen) bijten fig

in den sauren Apfel beißen

zijn tanden ergens op stuk bijten fig

auf Granit beißen