Translations for „ropocząć“ in the Polish » German Dictionary

rozpocząć [rospotʃoɲtɕ]

rozpocząć perf od rozpoczynać

See also rozpoczynać

rozpoczynać <‑na; perf rozpocząć> [rospotʃɨnatɕ] VB trans, refl

rozpoczynać

beginnen

rozpoczynać COMPUT

starten

rozpoczynać działalność

eröffnen

rozpoczynać coś

etw [o. mit etw] beginnen

rozpoczynać coś

etw anfangen

rozpoczynać operację COMPUT

eine Operation starten

rozpocząć wszystko od nowa

alles von Neuem beginnen

ropociąg <gen ‑u, pl ‑i> [ropotɕoŋk] N m TECH

ropociąg

Erdölleitung f

ropociąg

Pipeline f

dopożyczać <‑cza; imp ‑ycz> [dopoʒɨtʃatɕ], dopożyczyć [dopoʒɨtʃɨtɕ] VB trans perf inf

dopożyczać

hinzuleihen

dopożyczać parę złotych

einige Zloty hinzuleihen

popożyczać [popoʒɨtʃatɕ]

popożyczać perf od pożyczać

See also pożyczać

pożyczać <‑cza; perf pożyczyć [lub po‑]> [poʒɨtʃatɕ] VB trans

pożyczać coś [lub czegoś] komuś

jdm etw leihen [o. borgen]

pożyczać coś [lub czegoś] od kogoś

von jdm etw leihen [o. borgen]

ropowiczy [ropovitʃɨ] ADJ MED

ropowiczy

phlegmonös

przeoczać <‑cza; perf przeoczyć> [pʃeotʃatɕ] VB trans form

przeoczać

übersehen

przeoczyć błąd

einen Fehler übersehen

trzepoczący [tʃepotʃontsɨ] ADJ

lot trzepoczący ZOOL

Rüttelflug m

ropomocz <gen ‑u, no pl > [ropomotʃ] N m MED

ropomocz

eitriger Urin m

ropowica <gen ‑cy, no pl > [ropovitsa] N f MED

ropowica

Phlegmone f

napocząć [napotʃoɲtɕ] perf, napoczynać [napotʃɨnatɕ] <‑na; imp ‑aj> VB trans

napocząć

anbrechen

napocząć bochenek chleba

einen Laib Brot anschneiden

odpocząć [otpotʃoɲtɕ]

odpocząć perf od odpoczywać

See also odpoczywać

odpoczywać <‑wa; perf odpocząć> [otpotʃɨvatɕ] VB intr

odpoczywać od kogoś/czegoś

sich acc von jdm/etw erholen [o. ausruhen]

Phrases:

niech odpoczywa w pokoju

möge er/sie in Frieden ruhen

wypocząć [vɨpotʃoɲtɕ]

wypocząć perf od wypoczywać

See also wypoczywać

wypoczywać <‑wa; perf wypocząć> [vɨpotʃɨvatɕ] VB intr

wypoczywać

sich acc erholen [o. ausruhen]

I . dołączać <‑cza> [dowontʃatɕ], dołączyć [dowontʃɨtɕ] perf VB trans (dodać)

dołączać pismo, zaświadczenie

beilegen

dołączać pismo, zaświadczenie

anfügen

II . dołączać <‑cza> [dowontʃatɕ], dołączyć [dowontʃɨtɕ] perf VB intr (dojść)

dołączać do czegoś

zu etw dazustoßen

dołączyć do grupy zwiedzających

zur Besuchergruppe dazustoßen

III . dołączać <‑cza> [dowontʃatɕ], dołączyć [dowontʃɨtɕ] perf VB refl inf (włączyć się)

dołączyć się [do grupy]

sich acc [einer Gruppe] anschließen

doręczać <‑cza; perf doręczyć> [dorentʃatɕ] VB trans

doręczać list:

doręczać

zustellen

doręczyć komuś wezwanie na przesłuchanie

jdm die Vorladung für ein Verhör zustellen

I . poduczać <‑cza> [podutʃatɕ], poduczyć [podutʃɨtɕ] VB trans perf VB trans

poduczać kogoś czegoś

jdm etw beibringen

II . poduczać <‑cza> [podutʃatɕ], poduczyć [podutʃɨtɕ] VB trans perf VB refl

poduczać się czegoś

sich dat etw beibringen

poduczać się czegoś

etw lernen

I . wypaczać <‑cza> [vɨpatʃatɕ], wypaczyć [vɨpatʃɨtɕ] perf VB trans

1. wypaczać (zniekształcić):

wypaczać drzwi

verziehen

2. wypaczać fig (przedstawiać w fałszywym świetle):

wypaczać intencje, obraz

verzerren

wypaczać intencje, obraz

entstellen

3. wypaczać fig (demoralizować):

wypaczać charakter

verderben

II . wypaczać <‑cza> [vɨpatʃatɕ], wypaczyć [vɨpatʃɨtɕ] perf VB refl

1. wypaczać:

wypaczać (ulec zniekształceniu) (drzwi, okna)

sich acc verziehen

2. wypaczać fig:

wypaczać (ulec deprawacji) (charakter)

verderben

wypaczać (ulec deprawacji) (charakter)

verdorben werden

dokuczać <‑cza; imp ‑aj; perf dokuczyć> [dokutʃatɕ] VB intr

1. dokuczać < perf po‑>:

dokuczać (celowo kogoś drażnić) (osoba)

ärgern

dokuczać (celowo kogoś drażnić) (osoba)

sticheln

dokuczać (celowo kogoś drażnić) (osoba)

[jdm] zusetzen

dokuczać (muchy, komary)

ärgern

dokuczać (muchy, komary)

belästigen

dokuczać (muchy, komary)

[jdm] zusetzen

dokuczać komuś przez cały rok szkolny

jdn während des gesamten Schuljahrs ärgern

2. dokuczać:

dokuczać (dolegać) (ból, głód, zimno)

quälen

dokuczać (dolegać) (ból, głód, zimno)

plagen

I . doliczać <‑cza> [dolitʃatɕ], doliczyć [dolitʃɨtɕ] perf VB trans

1. doliczać (dodać do rachunku):

doliczać coś do czegoś

etw zu etw hinzurechnen

doliczać coś do czegoś

etw auf etw acc draufschlagen inf

2. doliczać (skończyć liczenie):

doliczyć do stu

bis hundert zählen

II . doliczać <‑cza> [dolitʃatɕ], doliczyć [dolitʃɨtɕ] perf VB refl perf

1. doliczać (ustalić liczbę):

doliczać

eine Zahl feststellen

nie móc się doliczyć

das richtige Ergebnis nicht finden können

nie doliczył się kilku sztuk

es fehlten ihm bei der Berechnung ein paar Stücke ntpl

2. doliczać (osiągnąć):

doliczył się dziewięćdziesięciu lat

er hat das neunzigste Lebensjahr vollendet [o. erreicht]