Translations for „weghauen“ in the Dutch » German Dictionary

weg·ha·len <haalde weg, h. weggehaald> [wɛxhalə(n)] VB trans

1. weghalen (wegvoeren):

weghalen

wegholen

2. weghalen (stelen):

weghalen

mitnehmen

weg·ja·gen <jaagde weg/joeg weg, h. weggejaagd> [wɛxjaɣə(n)] VB trans

1. wegjagen (verdrijven):

wegjagen

fortjagen

wegjagen

wegjagen

2. wegjagen (afschrikken):

wegjagen

verjagen

klanten wegjagen door de hoge prijzen

Kunden durch hohe Preise verjagen

3. wegjagen (oneervol ontslaan):

wegjagen

fortjagen

weg·la·ten <liet weg, h. weggelaten> [wɛxlatə(n)] VB trans

weglaten

weglassen

weglaten (een woord, letter)

auslassen

weg·bla·zen <blies weg, h. weggeblazen> [wɛɣblazə(n)] VB trans

wegblazen

wegblasen

weg·dra·gen <droeg weg, h. weggedragen> [wɛɣdraɣə(n)] VB trans

1. wegdragen (dragend verwijderen):

wegdragen

wegtragen

wegdragen

forttragen

2. wegdragen (verkrijgen):

wegdragen

erhalten

iems goedkeuring wegdragen

jds Beifall finden

we·gen¹ <woog, h. gewogen> [weɣə(n)] VB trans

1. wegen (het gewicht bepalen van):

wegen

wiegen

2. wegen fig:

wegen

wägen

iems woorden (op een goudschaaltje) wegen fig

jds Worte auf die Goldwaage legen

weg·doen <deed weg, h. weggedaan> [wɛɣdun] VB trans

1. wegdoen:

wegdoen (van de hand doen)

wegtun

wegdoen (afgeven)

weggeben

boeken wegdoen

Bücher wegtun

zijn auto moeten wegdoen

sein Auto wegtun müssen

zijn auto moeten wegdoen

sein Auto abschaffen müssen

2. wegdoen:

wegdoen (opbergen)

wegtun

wegdoen (opbergen)

weglegen

wegdoen (opbergen)

wegstellen

wegdoen (in de zak)

wegstecken

weg·gaan <ging weg, i. weggegaan> [wɛxan] VB intr

weggaan

fortgehen

weggaan

weggehen

mijn geld gaat weg aan boeken

mein Geld geht für Bücher weg inf

zij is bij hem weggegaan

sie ist von ihm fortgegangen

weggaan tegen een lage prijs

zu einem niedrigen Preis weggehen inf

hij is van ons weggegaan

er ist von uns gegangen euph

ga weg! fig

ach geh!

weg·du·wen <duwde weg, h. weggeduwd> [wɛɣdywə(n)] VB trans

wegduwen

wegdrängen

wegduwen

fortdrängen

wegduwen

wegdrücken

nare gedachten wegduwen fig

schreckliche Gedanken verdrängen

weg·ge·ven <gaf weg, h. weggegeven> [wɛxevə(n)] VB trans

1. weggeven (schenken):

weggeven

weggeben

weggeven

fortgeben

weggeven

verschenken

ik heb niets weg te geven

ich habe nichts zu vergeben

een partij weggeven fig

eine Partie verschenken

2. weggeven (ten beste geven):

weggeven

zum Besten geben

een liedje weggeven

ein Lied zum Besten geben

een show weggeven inf

eine Schau abziehen inf

weg·ko·men <kwam weg, i. weggekomen> [wɛxkomə(n)] VB intr

wegkomen

wegkommen

goed wegkomen bij iets fig (geen schade oplopen)

gut dabei wegkommen

goed wegkomen bij iets fig (geen schade oplopen)

gut davonkommen

goed wegkomen bij iets (met voordeel van iets afkomen)

sich gut dabei stehen

vlieg·ha·ven <vlieghaven|s> [vlixhavə(n)] N f

vlieghaven

Flughafen m

weg·den·ken <dacht weg, h. weggedacht> [wɛɣdɛŋkə(n)] VB trans

wegdenken

wegdenken

wegdenken

fortdenken

weg·dui·ken <dook weg, i. weggedoken> [wɛɣdœykə(n)] VB intr

wegduiken

sich ducken

wegduiken (onder water)

untertauchen

wegduiken (zich in veiligheid brengen)

von der Bildfläche verschwinden

ergens weggedoken zitten

von der Bildfläche verschwunden sein

weg·gooi·en <gooide weg, h. weggegooid> [wɛxojə(n)] VB trans

1. weggooien:

weggooien (wegwerpen)

wegwerfen

weggooien (vloeistof)

wegschütten

dat is weggegooid geld

das ist rausgeschmissenes Geld inf

geld (aan iets) weggooien

Geld (für etw) rauswerfen inf

2. weggooien (afwijzen):

weggooien

verwerfen

een suggestie weggooien

einen Vorschlag verwerfen

weg·kij·ken <keek weg, h. weggekeken> [wɛxkɛikə(n)] VB trans

wegkijken

hinausekeln

wegkijken

hinausgraulen

weg·leg·gen <legde weg, h. weggelegd> [wɛxlɛɣə(n)] VB trans

1. wegleggen (terzijde leggen):

wegleggen

weglegen

2. wegleggen (opbergen):

wegleggen

aufbewahren

wegleggen

aufheben

3. wegleggen (sparen):

wegleggen

zurücklegen

wegleggen

weglegen

4. wegleggen (voorbeschikken):

wegleggen

vorbehalten sein

voor hen was die eer weggelegd

ihnen war diese Ehre vorbehalten

dat was niet voor ons weggelegd

das war uns nicht beschieden

aan·leg·ha·ven <aanleghaven|s> [anlɛxhavə(n)] N f

aanleghaven

Anlaufhafen m