Translations for „entgegenrennen“ in the Dutch » German Dictionary

(Go to German » Dutch)

weg·ren·nen <rende weg, i. weggerend> [wɛxrɛnə(n)] VB intr

wegrennen

wegrennen

wegrennen

fortrennen

wegrennen

davonrennen

wegrennen (met een bepaald doel)

losrennen

aan·ren·nen <rende aan, h. aangerend> [anrɛnə(n)] VB intr

aanrennen

anrennen

komen aanrennen

angerannt kommen

mo·tor·ren·nen N

motorrennen pl → motorrace

See also motorrace

mo·tor·race <motorrace|s> [motəres] N m

motorrace

Motorradrennen nt

ge·wen·nen¹ <gewende, h. gewend> [ɣəwɛnə(n)] VB trans (gewoon maken)

gewennen

gewöhnen an +acc

ont·ken·nen <ontkende, h. ontkend> [ɔntkɛnə(n)] VB trans

1. ontkennen (zeggen dat iets niet (zo) is):

ontkennen

verneinen

2. ontkennen (een contrair standpunt innemen):

ontkennen

abstreiten

ontkennen

bestreiten

ontkennen

leugnen

ik kan kan niet ontkennen dat ...

ich kann nicht leugnen, dass ...

het valt valt niet te ontkennen dat ...

es ist nicht zu bestreiten, dass …

de verdachte ontkende dat ...

der Angeklagte bestritt, daß ...

hij vroeg of dat mogelijk was en ik ontkende het

er fragte, ob das möglich sei, und ich verneinte es

ont·wen·nen¹ <ontwende, i. ontwend> [ɔntwɛnə(n)] VB intr (afraken van)

ontwennen

abgewöhnen

het roken ontwennen

sich dat das Rauchen abgewöhnen

het spreken van vreemde talen was zij geheel ontwend

sie war es überhaupt nicht mehr gewohnt, Fremdsprachen zu sprechen

toe·ken·nen <kende toe, h. toegekend> [tukɛnə(n)] VB trans

1. toekennen:

toekennen (toeschrijven)

zuerkennen

toekennen (toeschrijven)

zusprechen

toekennen (betekenis; belang)

beimessen

betekenis toekennen aan iets

einer Sache Bedeutung beimessen

2. toekennen:

toekennen (toewijzen)

zuerkennen

toekennen (een straf)

verhängen

toekennen (aanvraag)

bewilligen

toekennen (aanvraag)

genehmigen

een recht toekennen aan iem

jdm ein Recht zusprechen

een strafschop toekennen

einen Elfmeter verhängen

on·der·ken·nen <onderkende, h. onderkend> [ɔndərkɛnə(n)] VB trans

onderkennen

erkennen

onderkennen

einsehen

ont·gin·nen <ontgon, h. ontgonnen> [ɔntxɪnə(n)] VB trans

1. ontginnen (gronden):

ontginnen

urbar machen

ontginnen

kultivieren

2. ontginnen:

ontginnen (mijnen)

abbauen

ontginnen (exploiteren)

ausbeuten

3. ontginnen fig:

ontginnen

kultivieren

ont·gon·nen VB

ontgonnen 3. pers pl imp van ontginnen

See also ontginnen

ont·gin·nen <ontgon, h. ontgonnen> [ɔntxɪnə(n)] VB trans

1. ontginnen (gronden):

ontginnen

urbar machen

ontginnen

kultivieren

2. ontginnen:

ontginnen (mijnen)

abbauen

ontginnen (exploiteren)

ausbeuten

3. ontginnen fig:

ontginnen

kultivieren