Translations for „Kriegstoter“ in the Dutch » German Dictionary

(Go to German » Dutch)

krijgs·to·neel <krijgsto|nelen> [krɛixstonel] N nt

krijgstoneel

Kriegsschauplatz m

krijgs·tocht <krijgstocht|en> [krɛixstɔxt] N m

krijgstocht

Kriegszug m

krijgstocht

Feldzug m

krijgstocht

Heerzug m

krui·den·bo·ter <kruidenboter|s> [krœydə(n)botər] N f

kruidenboter

Kräuterbutter f

be·drieg·ster <bedriegster|s> [bədrixstər] N f

bedriegster feminine form of bedrieger

See also bedrieger

be·drie·ger <bedrieger|s> [bədriɣər] N m

bedrieger

Betrüger m

de bedrieger bedrogen!

List wider List!

hij is een geboren bedrieger

er ist ein Erzbetrüger

in·sto·ten <stiet, stootte in, h. ingestoten> [ɪnstotə(n)] VB trans

1. instoten (naar binnen stoten):

instoten

(hinein)stoßen in +acc

zij stootten hem de kamer in

sie stießen ihn ins Zimmer

2. instoten (door stoten breken):

instoten

einstoßen

ge·sto·ten VB

gestoten volt. deelw. van stoten¹, stoten², stoten³

See also stoten , stoten , stoten

sto·ten³ <stootte/stiet zich, h. zich gestoten> [stotə(n)] VB wk ww zich stoten

1. stoten (botsen):

stoten

sich stoßen

zich aan de tafel stoten

sich am Tisch stoßen

2. stoten (zich ergeren):

stoten

sich stoßen

zich aan iems gedrag stoten

sich an jds Benehmen stoßen

sto·ten² <stootte/stiet, h. gestoten> [stotə(n)] VB trans

1. stoten (duwen):

stoten

stoßen

2. stoten (door botsen bezeren):

stoten

stoßen

iem voor het hoofd stoten fig

jdn vor den Kopf stoßen

3. stoten (stampen):

stoten

(zer)stoßen

sto·ten¹ <stootte/stiet, h./i. gestoten> [stotə(n)] VB intr

1. stoten (horten: wagens e.d.):

stoten

stoßen

stoten

rütteln

stoten

rucken

op die weg stoot het erg

auf dieser Straße wird man durchgerüttelt

2. stoten (aanstoot geven):

stoten

schockieren

stoten

anstößig sein

die uitdrukkingen stoten

diese Ausdrücke sind anstößig

die uitdrukkingen stoten

diese Ausdrücke erregen Anstoß

3. stoten (botsen):

stoten

stoßen

op de vijand stoten

auf den Feind stoßen

op/tegen iets stoten

an/gegen etw acc stoßen

uit·sto·ten <stootte uit/stiet uit, h. uitgestoten> [œytstotə(n)] VB trans

1. uitstoten:

uitstoten (verstoten)

ausstoßen

uitstoten (buitensluiten)

ausschließen

iem uitstoten uit de groep

jdn aus der Gruppe ausschließen

2. uitstoten (hortend uiten: zucht, kreet):

uitstoten

ausstoßen

3. uitstoten:

uitstoten (door, met stoten verwijderen)

ausschlagen

uitstoten (adem, gas, rook)

ausstoßen

een ruit uitstoten

eine Scheibe rausschlagen

ver·sto·ten <verstootte/verstiet, h. verstoten> [vərstotə(n)] VB trans

verstoten

verstoßen

verstoten

ausstoßen

een kind verstoten

ein Kind verstoßen