Translations for „natrząść“ in the Polish » German Dictionary

natrząść [natʃow̃ɕtɕ]

natrząść perf od trząść

See also trząść

I . trząść <trzęsie; imp trzęś; [lub trząś] za‑> [tʃow̃ɕtɕ] perf VB intr, trans

1. trząść (poruszać gwałtownie):

trząść kimś/czymś

jdn/etw schütteln [o. rütteln]

trząść owoce

Früchte vom Baum schütteln

2. trząść (jechać nierówno):

samochód trzęsie

der Wagen m holpert

3. trząść inf (rządzić):

trząść kimś

jdn [herum]kommandieren inf

trząść grupą/wydziałem

in der Gruppe/Abteilung das Sagen haben inf

4. trząść fig (powodować drgawki):

gorączka mnie [lub mną] trzęsie

das Fieber nt schüttelt mich

gorączka mnie [lub mną] trzęsie

ich habe Schüttelfrost

zimno mnie [lub mną] trzęsie

ich zittere vor Kälte

zimno mnie [lub mną] trzęsie

es schüttelt mich vor Kälte

trząść portkami inf

Fracksausen haben inf

5. trząść fig inf (burzyć spokój):

gniew/złość mnie [lub mną] trzęsie

ich zittere vor Wut/Ärger

II . trząść <trzęsie; imp trzęś; [lub trząś] za‑> [tʃow̃ɕtɕ] perf VB refl

1. trząść:

trząść (drgać) (człowiek)

zittern

trząść (ziemia)

beben

nogi się komuś trzęsą ze zmęczenia

jds Beine ntpl zittern vor Müdigkeit

głos się komuś trzęsie ze wzruszenia

jds Stimme f zittert vor Rührung

trząść się ze śmiechu

sich acc vor Lachen schütteln

trząść się ze strachu

vor Angst zittern [o. schlottern]

trząść się z zimna

vor Kälte zittern [o. schlottern]

jeść, aż się uszy trzęsą inf

sich dat den Bauch voll schlagen inf

trząść się jak barani ogon [lub galareta]

zittern wie ein Wackelpudding m inf

miasto trzęsie się od plotek

die Stadt f brodelt vor Gerüchten fig

widownia/teatr trzęsie się od oklasków

der Zuschauerraum m /das Theater nt bebt unter dem Applaus

trząść się w posadach

in den Grundfesten erschüttert werden

portki się komuś trzęsą ze strachu

jd hat Fracksausen inf

2. trząść:

trząść (jechać nierówno) (pojazd)

rütteln

3. trząść inf:

trząść (być poruszonym) (człowiek)

zittern

(być niespokojnym) trząść się nad kimś/czymś [lub o kogoś/coś]

um jdn/etw zittern

III . trząść <trzęsie; imp trzęś; [lub trząś] za‑> [tʃow̃ɕtɕ] perf VB impers

1. trząść (wywoływać dreszcze):

kogoś trzęsie

es schüttelt jdn

2. trząść (wywoływać gniew, oburzenie):

aż go trzęsło z nerwów

er zitterte vor Aufregung

trząść głową nad czymś

[verwundert] den Kopf [über etwas] schütteln