Translations for „tand“ in the Dutch » German Dictionary

tand <tand|en> [tɑnt] N m

1. tand (deel van gebit):

tand

Zahn m

iem aan de tand voelen fig

jdm auf den Zahn fühlen

zijn tanden op iets breken fig

sich dat an etw dat die Zähne ausbeißen

met lange tanden eten fig

lange Zähne machen inf

zijn tanden laten zien ook fig

die Zähne zeigen

zijn tanden laten zien (dier ook)

die Zähne fletschen

een tand laten vullen

sich eine Plombe [o. Füllung] machen lassen

een tand laten trekken

sich einen Zahn ziehen lassen

een losse tand

ein lockerer [o. wack(e)liger] Zahn

op zijn tanden bijten fig

die Zähne zusammenbeißen

haar op de tanden hebben fig

Haare auf den Zähnen haben

zijn tanden poetsen

sich dat die Zähne putzen

de tand des tijds fig

der Zahn der Zeit

tot de tanden gewapend zijn fig

bis an die Zähne bewaffnet sein

valse tanden

falsche Zähne pl

met de mond vol tanden staan fig

betreten schweigen

zijn tanden in iets zetten

in etw acc beißen

zijn tanden in iets zetten fig

sich in etw acc hineinknien

2. tand:

tand (puntig deel van werktuigen)

Zahn m

tand (bij een rij, bijv. kam, zaag)

Zacke f

tand (punt)

Spitze f

tand (bij vork)

Zinke f

3. tand (houtverbinding):

tand

Zapfen m

Usage examples with tand

oog om oog, tand om tand prov

Auge um Auge, Zahn um Zahn

de tand des tijds fig

der Zahn der Zeit

een tand laten trekken

sich einen Zahn ziehen lassen

een tand laten vullen

sich eine Plombe [o. Füllung] machen lassen

een losse tand

ein lockerer [o. wack(e)liger] Zahn

iem aan de tand voelen fig

jdm auf den Zahn fühlen

zich met hand en tand verzetten fig

sich mit Händen und Füßen sträuben inf

van de hand in de tand leven

von der Hand in den Mund leben

de wortel van een tand/haar

die Zahn-/Haarwurzel