Translations for „Flöckchen“ in the Dutch » German Dictionary

(Go to German » Dutch)

flon·ke·ren <flonkerde, h. geflonkerd> [flɔŋkərə(n)] VB intr

flonkeren

funkeln

flonkeren

glitzern

flonkeren

glänzen

flonkerende sterren

funkelnde Sterne

af·la·chen <lachte af, h. afgelachen> [ɑflɑxə(n)] VB intr

heel wat aflachen

aus dem Lachen nicht (mehr) herauskommen

flo·ten VB

floten 3. pers pl imp van fluiten¹, fluiten²

See also fluiten , fluiten

flui·ten² <floot, h. gefloten> [flœytə(n)] VB intr

1. fluiten (op een fluitje blazen):

fluiten

pfeifen

de scheidsrechter floot voor buitenspel

der Schiedsrichter pfiff Abseits

hij zat een deuntje te fluiten

er pfiff vor sich acc hin

2. fluiten (fluitinstrument bespelen):

fluiten

Flöte spielen

3. fluiten (geluid van een fluit voortbrengen):

fluiten

pfeifen

fluiten

flöten

de merels fluiten

die Amseln singen

op zijn vingers fluiten

auf den Fingern pfeifen

de kogels floten om mijn oren

die Kugeln pfiffen mir um die Ohren

daar kun je naar fluiten

das kannst du in den Schornstein schreiben

flui·ten¹ <floot, h. gefloten> [flœytə(n)] VB trans

1. fluiten (geluid voortbrengen):

fluiten

pfeifen

zijn hondje fluiten

(nach) seinem Hund pfeifen

2. fluiten (als scheidsrechter leiden):

fluiten

pfeifen

flop·pen <flopte, i. geflopt> [flɔpə(n)] VB intr

floppen

schiefgehen

onze tournee is geflopt

unsere Tournee war ein Flop [o. Reinfall]

flos·sen <floste, h. geflost> [flɔsə(n)] VB trans

flossen

mit Zahnseide reinigen

flossen

flossen

flod·de·ren <flodderde, h. geflodderd> [flɔdərə(n)] VB intr

1. flodderen (kleren):

flodderen

schlenkern

flodderen

schlottern

2. flodderen (knoeien):

flodderen

schmieren

flodderen

schludern

flo·re·ren <floreerde, h. gefloreerd> [florerə(n)] VB intr

floreren

blühen

floreren

florieren

glim·la·chen <glimlachte, h. geglimlacht> [ɣlɪmlɑxə(n)] VB intr

glimlachen

lächeln

glimlachen (fijntjes)

schmunzeln

naar/tegen iem glimlachen

jdn anlächeln/jdm zulächeln

om iets glimlachen

über etw acc schmunzeln

dood·la·chen <lachte zich dood, h. zich doodgelachen> [dotlɑxə(n)] VB wk ww

doodlachen zich doodlachen:

doodlachen

sich totlachen

om je dood te lachen

zum Totlachen