Translations for „ständische“ in the Dutch » German Dictionary

(Go to German » Dutch)

In·di·sche <Indische|n> [ɪndisə] N f

Indische feminine form of Indiër

See also Indiër

In·diër <Indiër|s> [ɪndijər] N m

Indiër

Inder m

Tsja·di·sche <Tsjadische|n> [tʃaːdisə] N f

Tsjadische feminine form of Tsjadiër

See also Tsjadiër

Tsja·diër <Tsjadiër|s> [tʃaːdiər] N m

Tsjadiër

Tschader m

stan·ding [stɛndɪŋ]

standing [[o. stɑndɪŋ]] N f geen pl:

standing

Rang m

standing

Ansehen nt

een man/een zaak van standing

ein Mann von Rang/ein angesehenes Geschäft

Ara·bi·sche <Arabische|n> N f

Arabische feminine form of Arabier

See also Arabier

Ara·bier <Arabier|en> [arabir] N m

Arabier

Araber m

Bos·ni·sche <Bosnische|n> [bɔsnisə] N f

Bosnische feminine form of Bosniër

See also Bosniër

Bos·ni·ër <Bosniër|s> [bɔsniər] N m

Bosniër

Bosnier m

Bas·ki·sche <Baskische|n> [bɑskisə] N f

Baskische feminine form of Bask

See also Bask

Bask <Bask|en> [bɑsk] N m

Bask

Baske m

stands·ver·schil <standsverschil|len> [stɑntsfərsxɪl] N nt

standsverschil

Standesunterschied m

Scan·di·na·vi·sche <Scandinavische|n> N f

Scandinavische feminine form of Scandinaviër

See also Scandinaviër

Scan·di·na·viër <Scandinaviër|s> [skɑndinavijər] N m

Scandinaviër

Skandinavier m

stand·hou·den <hield stand, h. standgehouden> [stɑnthɑudə(n)] VB intr

1. standhouden (overeind blijven):

standhouden

standhalten +dat

standhouden fig

bestehen

standhouden fig

sich halten

de muur hield stand ondanks de beschietingen

die Mauer hielt der Beschießung stand

tegen de vijand standhouden fig

sich gegen den Feind halten

tegenover alle kritiek standhouden fig

jeder Kritik standhalten

tegenover alle kritiek standhouden fig

vor jeder Kritik bestehen können

2. standhouden (personen):

standhouden

sich behaupten

standhouden

bestehen

standhouden

sich halten

die speler hield goed stand in de wedstrijd

der Spieler hatte sich im Wettkampf gut geschlagen

3. standhouden (blijven bestaan):

standhouden

Bestand haben

standhouden

sich halten

hun huwelijk heeft niet standgehouden

ihre Ehe ist in die Brüche gegangen

stand·vas·tig <standvastige, standvastiger, standvastigst> [stɑntfɑstəx] ADJ

1. standvastig (volhardend):

standvastig

standhaft

standvastig

beharrlich

standvastig in het geloof

glaubensstark

standvastig in zijn overtuiging

gesinnungstreu

een standvastig karakter

ein fester Charakter

standvastige liefde

ausdauernde Liebe f

standvastig weigeren

sich standhaft weigern

zedelijk [o. moreel] standvastig zijn

sittlich gefestigt sein

2. standvastig (constant):

standvastig

stetig

standvastig

(be)ständig

stan·daar·di·sa·tie <standaardisatie|s> [stɑndardiza(t)si] N f

standaardisatie

Standardisierung f

standaardisatie

Normierung f

stan·daar·di·se·ren <standaardiseerde, h. gestandaardiseerd> [stɑndardizerə(n)] VB trans

standaardiseren

standardisieren

het gestandaardiseerde type

der Standardtyp

het gestandaardiseerde type

der Standard

stand·vas·tig·heid [stɑntfɑstəxhɛɪt] N f geen pl

standvastigheid

Standhaftigkeit f

standvastigheid

Beharrlichkeit f