Translations for „tegenstellend“ in the Dutch » German Dictionary

te·gen·stel·ling <tegenstelling|en> [teɣə(n)stɛlɪŋ] N f

tegenstelling

Gegensatz m

in tegenstelling met [o. tot ]

im Gegensatz zu +dat

een scherpe tegenstelling vormen

einen scharfen Kontrast bilden

te·gen·stand [teɣə(n)stɑnt] N m geen pl

tegenstand

Widerstand m

(iem) tegenstand bieden

(jdm) Widerstand leisten

tegenstand ondervinden [o. ontmoeten ]

auf Widerstand acc stoßen

te·gen·stre·ven <streefde tegen, h. tegengestreefd> [teɣə(n)strevə(n)] VB intr

tegenstreven (zich verzetten)

Widerstand leisten +dat

tegenstreven (tegenwerken)

entgegenarbeiten +dat

zonder tegenstreven

widerstandslos

te·gen·val·len <viel tegen, i. tegengevallen> [teɣə(n)vɑlə(n)] VB intr

1. tegenvallen:

tegenvallen (niet aan de verwachtingen beantwoorden)

enttäuschen

tegenvallen (niet aan de verwachtingen beantwoorden)

hinter den Erwartungen zurückbleiben

tegenvallen (duurder dan verwacht)

teurer sein als erwartet

de opbrengst viel tegen

der Erlös blieb hinter den Erwartungen zurück

dat valt mij van je tegen

du enttäuschst mich

de rekening is vies tegengevallen

die Rechnung war eine herbe Enttäuschung

dat zal je nog tegenvallen! (moeilijk vallen)

das wird dir aber schwerfallen!

2. tegenvallen (wind):

tegenvallen

sich drehen

te·gen·spe·ler <tegenspeler|s> [teɣə(n)spelər] N m

tegenspeler

Gegenspieler m

te·gen·over·stel·len <stelde tegenover, h. tegenovergesteld> [teɣə(n)ovərstɛlə(n)] VB trans

tegenoverstellen

gegenüberstellen

tegenoverstellen

entgegensetzen

ergens een financiële vergoeding tegenoverstellen

für etw acc eine entsprechende finanzielle Vergütung bieten

te·gen·spar·te·len <spartelde tegen, h. tegengesparteld> [teɣə(n)spɑrtələ(n)] VB intr

tegenspartelen

sich sträuben

te·gen·staan <stond tegen, h. tegengestaan> [teɣə(n)stan] VB intr

tegenstaan (onaangenaam zijn)

zuwider sein +dat

tegenstaan (toekomstig gedrag, plan)

widerstreben +dat

tegenstaan inf (tegen de borst stuiten)

gegen den Strich gehen +dat

dat eten staat hem tegen

dieses Essen ist ihm zuwider

te·gen·stan·der <tegenstander|s> [teɣə(n)stɑndər] N m

tegenstander

Gegner m

tegenstander van iets zijn

ein Gegner von etw dat sein

tegenstander van atoomwapens

Kernwaffengegner m

een verklaard tegenstander

ein erklärter Gegner

zich een tegenstander verklaren van

sich aussprechen gegen +acc

te·gen·stre·ver <tegenstrever|s> [teɣə(n)strevər] N m verouderd

tegenstrever

Gegner m

tegenstrever (persoonlijke vijand)

Widersacher m

tegenstrever SPORTS

Kontrahent m form

te·gen·ge·steld [teɣə(n)ɣəstɛlt] ADJ

tegengesteld

entgegengesetzt

tegengesteld (tegenovergesteld)

gegensätzlich

tegengesteld (tegenovergesteld)

gegenteilig

een tegengestelde mening hebben

gegensätzlicher Meinung sein

in tegengestelde richting

in entgegengesetzter Richtung

te·gen·spoed [teɣə(n)sput] N m geen pl

tegenspoed

Missgeschick nt

tegenspoed (onaangenaamheden)

Unglück nt

stel·lend [stɛlənt] ADJ

de stellende trap (van adjectieven)

der Positiv

de stellende trap (van adjectieven)

die Grundstufe

te·gen·spre·ken <sprak tegen, h. tegengesproken> [teɣə(n)sprekə(n)] VB trans

1. tegenspreken (zich met woorden verzetten tegen):

tegenspreken

widersprechen +dat

zonder tegenspreken ging hij mee

ohne zu widersprechen ging er mit

2. tegenspreken:

tegenspreken (juistheid van iets ontkennen)

widersprechen

tegenspreken (iets)

bestreiten

dat gerucht is door niemand tegengesproken

dieses Gerücht wurde von niemandem bestritten

dat moet ik tegenspreken

da muss ich widersprechen

3. tegenspreken (strijdig zijn):

tegenspreken

widersprechen

de verklaringen spreken elkaar tegen

die Erklärungen widersprechen sich gegenseitig

het een spreekt het ander tegen

das eine widerspricht dem anderen

ont·stel·lend [ɔntstɛlənt] ADJ

ontstellend

entsetzlich

ontstellend

schrecklich

te·gen·val·ler <tegenvaller|s> [teɣə(n)vɑlər] N m

tegenvaller (teleurstelling)

Enttäuschung f

tegenvaller (tegenslag)

Rückschlag m

een financiële tegenvaller

ein finanzieller Rückschlag

een lelijke tegenvaller

eine schwere [o. herbe] Enttäuschung

een lelijke tegenvaller inf

eine böse Überraschung

te·gen·strib·be·len <stribbelde tegen, h. tegengestribbeld> [teɣə(n)strɪbələ(n)] VB intr

1. tegenstribbelen (zich verzetten):

tegenstribbelen

sich sträuben

2. tegenstribbelen (tegensputteren):

tegenstribbelen

mucken inf