Translations for „ruimt“ in the Dutch » German Dictionary

ruim·te <ruimte|n, ruimte|s> [rœymtə] N f

1. ruimte (vrije plek, plaats):

ruimte

Raum m

ruimte

Platz m

veel ruimte beslaan

viel Platz einnehmen

het vliegtuig biedt ruimte aan tien personen

das Flugzeug bietet Platz für zehn Passagiere

iem de ruimte geven fig

jdm Raum geben

veel ruimte innemen

viel Raum [o. Platz] einnehmen

ruimte maken

Raum schaffen

ruimte maken

Platz machen

2. ruimte ((begrensde) uitgebreidheid):

ruimte

Raum m

beperkte ruimte hebben

räumlich beschränkt sein

in de ruimte staren

ins Leere starren

in de ruimte staren

vor sich acc hinstarren

gepraat/gezwam in de ruimte fig

leere(s) Gerede/Geschwätz nt inf

de ruimte kiezen

in See stechen

de ruimte kiezen fig

sich davonmachen inf

de ruimte kiezen fig

das Weite suchen inf

een lege ruimte

ein leerer Raum

3. ruimte (vertrek):

ruimte

Raum m

ruimte

Zimmer nt

een ruimte laten tussen …

Raum lassen zwischen … +dat

4. ruimte (heelal):

ruimte

Raum m

ruimte

Weltraum m

de ruimte op de geldmarkt fin.

die Flüssigkeit am Geldmarkt

rui·men <ruimde, h. geruimd> [rœymə(n)] VB trans

1. ruimen:

ruimen (plaatsmaken in)

ausräumen

ruimen (woning)

räumen

een kamer ruimen

ein Zimmer ausräumen

2. ruimen:

ruimen (schoonmaken: beerput)

leeren

ruimen (schoonmaken: riool)

reinigen

3. ruimen:

ruimen (wegruimen)

wegräumen

ruimen (wegruimen)

forträumen

ruimen (sneeuw)

räumen

geschillen uit de weg ruimen fig

Zwistigkeiten beilegen

moeilijkheden uit de weg ruimen

Schwierigkeiten aus dem Weg räumen

wantoestanden uit de weg ruimen

Missstände beseitigen

iets/iem uit de weg ruimen fig

etw/jdn aus dem Weg räumen

4. ruimen (een plaats verlaten):

ruimen

räumen

een woning ruimen

eine Wohnung räumen

5. ruimen (snoeien):

ruimen

beschneiden

ruimen

stutzen

ruig·te <ruigte|n, ruigte|s> [rœyxtə] N f

1. ruigte:

ruigte (harig oppervlak: baard)

Struppigkeit f

ruigte (harig oppervlak: stof)

Derbheit f

ruigte (mharig oppervlak: .b.t. stoppels)

Stoppeligkeit f

2. ruigte (wild gewas):

ruigte

Gestrüpp nt

3. ruigte (stugheid):

ruigte

Rauheit f

ruigte

Ruppigkeit f

rui·en <ruide, i. geruid> [rœyə(n)] VB intr

ruien (van veren wisselen)

sich mausern

ruien (van veren wisselen)

mausern spec

ruien (verharen)

haaren