Translations for „zuständigen“ in the Dutch » German Dictionary

(Go to German » Dutch)

zon·di·gen <zondigde, h. gezondigd> [zɔndəɣə(n)] VB intr

zondigen

sündigen

om·stan·dig [ɔmstɑndəx] ADJ

omstandig

umständlich

op·stan·dig <opstandige, opstandiger, opstandigst> [ɔpstɑndəx] ADJ

1. opstandig (in opstand zijnd):

opstandig

aufständisch

opstandig

rebellisch

2. opstandig (weerspannig):

opstandig

aufsässig

opstandig

trotzig

opstandig

widerspenstig

uit·no·di·gen <nodigde uit, h. uitgenodigd> [œytnodəɣə(n)] VB trans

1. uitnodigen +dat:

uitnodigen (inviteren)

einladen zu +dat

uitnodigen (verzoeken)

bitten

vrienden op zijn verjaardag uitnodigen

Freunde zum Geburtstag einladen

zij nodigde me uit met haar naar de schouwburg te gaan (op haar kosten)

sie lud mich ins Theater ein

zij nodigde me uit met haar naar de schouwburg te gaan (vragen)

sie bat mich, mit ihr ins Theater zu gehen

hij nodigde mij uit voor een etentje

er lud mich zu einem Essen ein

2. uitnodigen (verleiden):

uitnodigen

einladen zu +dat

het fraaie weer nodigt uit tot wandelen

das schöne Wetter lädt zum Spazierengehen ein

over·han·di·gen <overhandigde, h. overhandigd> [ovərhɑndəɣə(n)] VB trans

overhandigen

übergeben

overhandigen (ter hand stellen)

aushändigen

overhandigen (uitreiken)

überreichen

iem een brief overhandigen

jdm einen Brief übergeben [o. aushändigen] [o. überreichen]

ein·di·gen¹ <eindigde, h. geëindigd> [ɛindəɣə(n)] VB trans

1. eindigen (ten einde brengen):

eindigen

beenden

hij eindigde zijn leven in eenzaamheid

er beschloss sein Leben in Einsamkeit

2. eindigen (besluiten, afronden):

eindigen

(be)schließen

eindigen

beenden

hij eindigde zijn brief met een wens

er (be)schloss seinen Brief mit einem Wunsch

af·kon·di·gen <kondigde af, h. afgekondigd> [ɑfkɔndəɣə(n)] VB trans

afkondigen (bekendmaken: verordening, amnestie, bevel)

erlassen

afkondigen (bekendmaken: noodtoestand, uitzonderingstoestand, staat van beleg, boycot)

verhängen

afkondigen (bekendmaken: staking)

ausrufen

afkondigen (bekendmaken: bruidspaar)

aufbieten

een boycot tegen een land afkondigen

den Boykott über ein Land verhängen

een voorgenomen huwelijk afkondigen

das Aufgebot (für die Heirat) bestellen

de staat van beleg in een gebied afkondigen

den Ausnahmezustand über ein Gebiet verhängen

iets in 't openbaar afkondigen

etw öffentlich bekannt geben

be·ëin·di·gen <beëindigde, h. beëindigd> [bəɛindəɣə(n)] VB trans

1. beëindigen (een einde maken aan):

beëindigen

beenden

beëindigen

beendigen

beëindigen

ein Ende machen [o. setzen]

2. beëindigen (geschillen):

beëindigen

schlichten

be·zon·di·gen <bezondigde zich, h. zich bezondigd> [bəzɔndəɣə(n)] VB wk ww

bezondigen zich bezondigen:

bezondigen

sich versündigen

zich bezondigen aan dronkenschap

sich der Trunkenheit schuldig machen

aan·kon·di·gen¹ <kondigde aan, h. aangekondigd> [aŋkɔndəɣə(n)] VB trans

1. aankondigen (officieel bekendmaken):

aankondigen

bekannt geben

een huwelijk aankondigen

eine Vermählung bekannt geben

2. aankondigen (te kennen geven):

aankondigen

hindeuten auf +acc

het loodsmannetje kondigt de aanwezigheid van haaien aan

der Lotsenfisch deutet auf die Nähe von Haien (hin)

3. aankondigen (inluiden, meedelen):

aankondigen

ankündigen

een trein aankondigen

einen Zug ansagen

het vertrek van de zwaluwen kondigt de winter aan

der Abflug der Schwalben kündigt den Winter an

4. aankondigen (kaartspel):

aankondigen

ansagen

ver·kon·di·gen <verkondigde, h. verkondigd> [vərkɔndəɣə(n)] VB trans

verkondigen

verkünden

verkondigen (plechtig vooral)

verkündigen

vol·ein·di·gen <voleindigde, h. voleindigd> [vɔlɛɪndəɣə(n)] VB trans

voleindigen

vollbringen

hul·di·gen <huldigde, h. gehuldigd> [hʏldəɣə(n)] VB trans

1. huldigen (hulde bewijzen):

huldigen

ehren

een jubilaris huldigen

einen Jubilar ehren

2. huldigen (erkennen):

huldigen

huldigen form a. iron +dat

huldigen

vertreten

een opvatting huldigen iron

einer Auffassung huldigen form iron

een opvatting huldigen iron

eine Auffassung vertreten

ver·stan·dig <verstandige, verstandiger, verstandigst> [vərstɑndəx] ADJ

1. verstandig:

verstandig (verstand hebbend)

vernünftig

verstandig (verstand hebbend)

verständig

verstandig (intelligent)

klug

een verstandig meisje

ein vernünftiges Mädchen

ik had gedacht dat je verstandiger zou zijn

ich hatte dir mehr Verstand zugetraut

2. verstandig (doordacht):

verstandig

vernünftig

verstandig

überlegt

ver·za·di·gen <verzadigde, h. verzadigd> [vərzadəɣə(n)] VB trans ook fig scheik.

verzadigen

sättigen

hij was niet te verzadigen

er war unersättlich