Translations for „udarac“ in the Polish » German Dictionary

(Go to German » Polish)

udawacz(ka) <gen ‑a, pl ‑e> [udavatʃ] N m(f) inf

udawacz(ka)

Simulant(in) m (f)

I . udawać <udaje perf udać> [udavatɕ] VB trans

1. udawać (symulować):

udawać chorobę, naiwność

vortäuschen

udawać chorobę, naiwność

simulieren

2. udawać usu imperf (zgrywać):

udawać

sich acc stellen

udawać nieżywego

sich tot stellen

udawać ważnego

sich acc wichtig machen [o. tun]

nie udawaj głuchego!

stell dich nicht taub!

udawany śmiech

falsches Lachen nt

udawać Greka

den Dummen spielen

udawać Greka

sich dumm stellen inf

3. udawać imperf only (wyglądać jak):

ten materiał udaje jedwab

der Stoff m sieht wie Seide f aus [o. ahmt Seide nach]

II . udawać <udaje perf udać> [udavatɕ] VB intr (symulować)

udawał, że nie słyszy

er tat so, als ob er nicht hören würde

udawała, że mnie nie zna

sie tat so, als ob sie mich nicht kennen würde

III . udawać <udaje perf udać> [udavatɕ] VB refl

1. udawać:

udawać (powodzić się) (przyjęcie, wycieczka)

gelingen

udany projekt

gelungenes Projekt nt

2. udawać:

udawać (dobrze wyrastać) (owoce, warzywa)

gut ausfallen

truskawki udały się w tym roku

die Erdbeeren fpl sind in diesem Jahr gut ausgefallen

3. udawać written (iść, jechać):

udawać

sich acc begeben form

udać się w podróż

eine Reise antreten

udał się na spoczynek

er begab sich zur Ruhe form

4. udawać written (zwracać się):

udawać się do kogoś po poradę/pomoc

jdn um einen Rat/um Hilfe bitten

IV . udawać <udaje> [udavatɕ] VB refl, impers inf (nie ponosić konsekwencji)

jemu się zawsze udaje

er kommt immer durch

jemu się zawsze udaje

ihm gelingt es immer

I . ukarać <‑arze; imp ukarz> [ukaratɕ]

ukarać perf od karać

II . ukarać <‑arze; imp ukarz> [ukaratɕ] VB trans perf

ukarać kogoś przykładnie

an jdm ein Exempel statuieren

kogo Bóg chce ukarać, temu rozum odbiera proverbial

wen Gott m bestrafen möchte, dem nimmt er den Verstand

See also karać

karać <karze; imp karz; perf u‑> [karatɕ] VB trans

karać kogoś za coś

jdn für etw bestrafen

karać kogoś grzywną/śmiercią/więzieniem

jdn zu einem Bußgeld/zum Tode/zu einer Freiheitsstrafe verurteilen

karać kogoś mandatem

jdm einen Strafzettel geben

niekarany

nicht vorbestraft

nie był jeszcze karany

er ist nicht vorbestraft [o. hat keine Vorstrafen]

udar <gen ‑u, pl ‑y> [udar] N m MED

udar cieplny

Hitzschlag m

udar słoneczny

Sonnenstich m

udar mózgu [lub mózgowy] MED

[Ge]hirnschlag m

udar mózgu [lub mózgowy] MED

Schlaganfall m

udarowy [udarovɨ] ADJ TECH

wiertarka udarowa

Schlagbohrer m

wiertarka udarowa

Schlagbohrmaschine f

udrapać <‑pie; imp udrap> [udrapatɕ] VB trans perf, udrapnąć [udrapnoɲtɕ] <‑nie> VB trans perf (skaleczyć paznokciami, pazurami)

udrapać

[auf]kratzen

kot udrapał go w nogę

die Katze f hat ihn am Bein gekratzt

See also drapać

I . drapać <‑pie; imp drap; perf drapnąć [lub po‑]> [drapatɕ] VB trans (skrobać)

drapać

kratzen

drapać kogoś po plecach

jdn am Rücken kratzen

II . drapać <‑pie; imp drap; perf drapnąć [lub po‑]> [drapatɕ] VB intr imperf only

drapać (drażnić) (dym)

beißen

drapać (ubranie, wełna)

kratzen

drapie mnie w gardle

ich habe einen rauen Hals

III . drapać <‑pie; imp drap; perf drapnąć [lub po‑]> [drapatɕ] VB refl

1. drapać (skrobać się):

drapać

sich acc kratzen

drapać się w głowę

sich dat über etw acc den Kopf zerbrechen

drapać się w głowę

ratlos dastehen

2. drapać imperf only (wspinać się):

drapać się na coś

auf etw klettern

drapać się na coś

[auf] etw hinaufklettern

I . uderzać <‑rza; imp ‑aj; perf uderzyć> [udeʒatɕ] VB trans

uderzać (zadawać cios):

uderzyć kogoś

jdm einen Schlag [o. Stoß] versetzen

uderzać kogoś w coś

jdn [in etw acc ] stoßen

chopiec uderzył dziewczynkę w kolano

der Junge m hat das Mädchen ans Knie getreten

uderzyć [pięścią] w stół

[mit der Faust] auf den Tisch schlagen

Phrases:

kto chce psa uderzyć, ten kij zawsze znajdzie proverbial

will man den Hund prügeln, findet sich immer ein Stock m proverbial

uderzyć na alarm

Alarm schlagen

uderz w stół, a nożyce się odezwą proverbial

getroffene Hunde mpl bellen proverbial

II . uderzać <‑rza; imp ‑aj; perf uderzyć> [udeʒatɕ] VB intr

1. uderzać (tłuc):

uderzać w coś czymś

etw acc mit etw einschlagen

uderzać młotkiem w ścianę

an die Wand hämmern

2. uderzać (spadać):

grad uderzał w szybę

der Hagel m schlug gegen die Scheibe

uderzać na kogoś/coś

auf jdn/etw prallen [o. niederprasseln]

sukces uderzył mu do głowy

der Erfolg m ist ihm zu Kopf gestiegen

3. uderzać:

uderzać (występować nagle) (lawa, źródło)

hochschießen

uderzać (występować nagle) (lawa, źródło)

aufschießen

4. uderzać:

uderzać (nacierać) (armia)

angreifen

uderzać (nacierać) (armia)

vorstoßen

III . uderzać <‑rza; imp ‑aj; perf uderzyć> [udeʒatɕ] VB impers (zwracać uwagę)

uderzyło mnie, że...

es fiel mir auf, dass ...

IV . uderzać <‑rza; imp ‑aj; perf uderzyć> [udeʒatɕ] VB refl

1. uderzać (potrącać przypadkowo):

uderzać się o coś

sich acc an etw dat [o. gegen etw] stoßen

uderzyłem się o kant stołu

ich habe mich an der Tischkante gestoßen

2. uderzać (dotykać celowo):

uderzać się w czoło

sich acc an die Stirn tippen [o. greifen]

3. uderzać (zderzać się):

uderzać

zusammenstoßen