Translations for „klebrige“ in the Dutch » German Dictionary

(Go to German » Dutch)

kleu·rig <kleurige, kleuriger, kleurigst> [klørəx] ADJ

1. kleurig (kleurrijk):

kleurig

farbig

kleurig

bunt

2. kleurig (levendig, bijv. verhaal):

kleurig

farbig

kleurig

anschaulich

kle·ve·rig <kleverige, kleveriger, kleverigst> [klevərəx] ADJ ook fig

kleverig

klebrig

klei·ne <kleine|n> [klɛinə] N nt of m of f

kleine

Kleine(s) nt

kleine (jongetje)

Kleine(r) m

kleine (meisje)

Kleine f

klef·fe·rig ADJ

klefferig → klef

See also klef

klef <kleffe, kleffer, klefst> [klɛf] ADJ

1. klef (kleverig, plakkend):

klef

teigig

klef

pappig inf

2. klef (klam):

klef

klebrig-feucht

klef

klamm

klef

pappig inf

3. klef (bekrompen):

klef

spießig

klef

engstirnig

klef

kleinlich

een kleffe bedoening

ein kleinliches Getue

de kleffe burgerlijkheid

die Spießbürgerlichkeit

4. klef (hinderlijk aanhalig):

klef

klebrig

drie·ja·ri·ge <driejarige|n> N m en f

driejarige

Dreijährige(r) f(m)

klein·ze·rig <kleinzerige, kleinzeriger, kleinzerigst> [klɛinzerəx] ADJ (angstig voor pijn)

kleinzerig

wehleidig

kleinzerig

empfindlich

kleinzerig

zimperlich

in·tri·ge <intrige|s> [ɪntriʒə, ɪntriɣə] N f

1. intrige (complot):

intrige

Intrige f

een intrige opzetten

eine Intrige einfädeln

2. intrige (verwikkeling, plot):

intrige

Plot m nt nt

kle·dij [kledɛi] N f geen pl

1. kledij (wijze van gekleed gaan):

kledij

Kleidung f

kledij

Bekleidung f

kledij

Aufzug m pej

2. kledij (kleren):

kledij

Kleider pl

kledij

Kleidung f

klein¹ [klɛin] N nt geen pl

klein en groot was op de been

groß und klein war auf den Beinen

Madurodam is Nederland in het klein

Madurodam ist Holland im Kleinen

kle·ren [klerə(n)] N

kleren

Kleider pl

kleren (kleding vooral)

Kleidung f

kleren (kleding vooral)

Klamotten pl inf

kleren (kleding vooral)

Sachen pl inf

dat gaat iem niet in zijn koude kleren zitten fig

das geht jdm ganz schön unter die Haut

met kleren en al

in voller Bekleidung

kleren maken de man prov

Kleider machen Leute

kleur <kleur|en> [klør] N f

kleur

Farbe f

een kleur als een boei hebben

knallrot im Gesicht sein

kleur bekennen ook fig

Farbe bekennen

complementaire kleuren

Komplementärfarben pl

zij heeft een frisse kleur

sie hat eine frische Farbe

iets in geuren en kleuren vertellen fig

etw in allen Farben schildern

kleur geven aan een verhaal fig

einer Geschichte Farbe verleihen

kleur houden

farbecht sein

een kleur krijgen (blozen)

erröten

wat voor kleur ogen heeft ze?

welche Augenfarbe hat sie?

de kleur trok weg uit zijn gezicht

er wurde bleich im Gesicht

met een kleur uitkomen (kartenspeel)

eine Farbe ausspielen

mooi van kleur

schön in der Farbe

donker van kleur

dunkelfarbig

van kleur veranderen

die Farbe wechseln

zijn kleur verliezen

die Farbe verlieren

zachte/sprekende kleuren

zarte/kräftige Farben pl

een zee/een orgie van kleuren

ein Farbenmeer/eine Farborgie

qua kleur

farblich

ce·le·bre·ren <celebreerde, h. gecelebreerd> [seləbrerə(n)] VB trans

1. celebreren (vieren):

celebreren

feiern

2. celebreren (opdragen van het misoffer):

celebreren

zelebrieren

kle·ding [kledɪŋ] N f geen pl

1. kleding (het kleden):

kleding

Bekleidung f

kleding

Kleiden nt

kleding

Bekleiden nt

2. kleding (kleren):

kleding

Kleidung f

kleding

Bekleidung f

kleding

Kleider pl

de kleding naar maat

die Maßkleidung