Translations for „gefügigen“ in the Dutch » German Dictionary

(Go to German » Dutch)

ge·tui·gen¹ <getuigde, h. getuigd> [ɣətœyɣə(n)] VB intr

1. getuigen:

getuigen (verklaring afleggen)

zeugen

getuigen (voor de rechtbank)

aussagen

tegen iem getuigen

gegen jdn zeugen

van iets kunnen getuigen

von etw ein Lied singen können

voor de rechtbank getuigen

vor Gericht aussagen

voor iems onschuld getuigen

jds Unschuld bezeugen

2. getuigen (spreken in het nadeel, voordeel van):

getuigen

zeugen

alles getuigt voor/tegen haar

alles spricht für/gegen sie

3. getuigen (tonen, blijk geven):

getuigen

beweisen

getuigen

zeugen

die daad getuigt van moed

die Tat zeugt von Mut

be·tui·gen <betuigde, h. betuigd> [bətœyɣə(n)] VB trans

betuigen (uitspreken)

bekunden

betuigen (betonen)

bezeigen

betuigen (betonen)

bezeugen

(iem) zijn dank betuigen

(jdm) seinen Dank aussprechen

zijn onschuld betuigen

seine Unschuld beteuern

zijn waardering voor iets betuigen

sich anerkennend über etw acc äußern

af·bui·gen² <boog af, h. afgebogen> [ɑvbœyɣə(n)] VB trans

1. afbuigen (door buigen verwijderen):

afbuigen

abbrechen

2. afbuigen (neerwaarts buigen):

afbuigen

abbiegen

afbuigen

herunterbiegen

be·ëdi·gen <beëdigde, h. beëdigd> [bəedəɣə(n)] VB trans

1. beëdigen (eed afnemen):

beëdigen

vereidigen

beëdigen

unter Eid nehmen

2. beëdigen (door een eed bekrachtigen):

beëdigen

beeiden form

om·bui·gen² <boog om, i. omgebogen> [ɔmbœyɣə(n)] VB intr (zich buigen)

ombuigen

sich biegen

ombuigen

sich krümmen

ombuigen

sich beugen

op·zui·gen <zoog op, h. opgezogen> [ɔpsœyɣə(n)] VB trans

1. opzuigen (zuigend naar boven trekken):

opzuigen

aufsaugen

2. opzuigen (absorberen):

opzuigen

aufsaugen

opzuigen

aufnehmen

af·tui·gen <tuigde af, h. afgetuigd> [ɑftœyɣə(n)] VB trans

1. aftuigen (afranselen):

aftuigen

verhauen

2. aftuigen:

aftuigen (trekdieren)

abschirren

aftuigen (van de toom)

abzäumen

3. aftuigen scheepv.:

aftuigen

abtakeln

ein·di·gen¹ <eindigde, h. geëindigd> [ɛindəɣə(n)] VB trans

1. eindigen (ten einde brengen):

eindigen

beenden

hij eindigde zijn leven in eenzaamheid

er beschloss sein Leben in Einsamkeit

2. eindigen (besluiten, afronden):

eindigen

(be)schließen

eindigen

beenden

hij eindigde zijn brief met een wens

er (be)schloss seinen Brief mit einem Wunsch

hei·li·gen <heiligde, h. geheiligd> [hɛiləɣə(n)] VB trans

heiligen

heiligen

op·tui·gen <tuigde op, h. opgetuigd> [ɔptœyɣə(n)] VB trans

1. optuigen (versieren):

optuigen

verzieren

optuigen

(aus)schmücken

optuigen

putzen

2. optuigen scheepv.:

optuigen

(auf)takeln

3. optuigen (een rijdier):

optuigen

(auf)zäumen

optuigen

aufschirren

4. optuigen (personen):

optuigen

auftakeln inf

optuigen

aufdonnern sl

rei·ni·gen <reinigde, h. gereinigd> [rɛinəɣə(n)] VB trans

reinigen

reinigen

ves·ti·gen <vestigde, h. gevestigd> [vɛstəɣə(n)] VB trans

1. vestigen (richten):

vestigen

lenken

vestigen

richten

de aandacht vestigen op

die Aufmerksamkeit lenken auf +acc

zijn hoop op iem vestigen

seine Hoffnung auf jdn setzen

2. vestigen (stichten):

vestigen

gründen

vestigen

errichten

een record vestigen

einen Rekord aufstellen

deze zaak is in 1860 gevestigd

dieses Geschäft ist (im Jahre) 1860 gegründet worden

3. vestigen (neerzetten):

vestigen

sich niederlassen

zich (als arts) vestigen

sich (als Arzt) niederlassen

de maatschappij is in A. gevestigd

die Gesellschaft hat ihren Sitz in A.

4. vestigen (ingang doen vinden):

vestigen

etablieren

vestigen

begründen

de gevestigde orde

die etablierte Ordnung

wet·ti·gen <wettigde, h. gewettigd> [wɛtəɣə(n)] VB trans

1. wettigen:

wettigen (wettig maken: een kind)

legitimieren

wettigen (wettig maken: een akte)

für echt erklären

2. wettigen (rechtvaardigen):

wettigen

rechtfertigen

dat is door het gebruik gewettigd

der Brauch rechtfertigt das

dat wettigt de veronderstelling dat

das berechtigt zu der Annahme, dass

be·drei·gen <bedreigde, h. bedreigd> [bədrɛiɣə(n)] VB trans

1. bedreigen (dreigen kwaad te berokkenen):

bedreigen

bedrohen

bedreigen

bedrängen

een land bedreigen

ein Land bedrohen

2. bedreigen:

bedreigen (gevaar vormen voor)

bedrohen

bedreigen (gevaar vormen voor)

bedrängen

bedreigen (sociaal, zedelijk, ernstig)

gefährden

bedreigde diersoorten

bedrohte Tierarten

de sociaal bedreigde jeugd

die gefährdete Jugend

3. bedreigen (als dreigement voorhouden):

bedreigen

drohen +dat

bedreigen

bedrohen +acc

iem met straf bedreigen

jdm mit einer Strafe drohen

iem met een wapen bedreigen

jdn mit einer Waffe bedrohen

be·le·di·gen <beledigde, h. beledigd> [bəledəɣə(n)] VB trans

beledigen

beleidigen

beledigen (kwetsen ook)

verletzen

beledigen (kwetsen ook)

kränken

her·eni·gen <herenigde, h. herenigd> [hɛrenəɣə(n)] VB trans

1. herenigen (weer bijeenbrengen):

herenigen

wiedervereinigen

2. herenigen (verzoenen):

herenigen

vereinen

ge·fun·deerd [ɣəfʏndert] ADJ

gefundeerd

fundiert

gefundeerd (doordacht)

begründet